Op donderdag 16 juni 2022 vierde Oostende James Joyce, met een publicatie, expo, picknick, wandeling en optreden.

De apotheose daalde in tijdens de matinee op zondag. ‘Valentijn voor Connie’ mag dan randje kitsch klinken, de acts van haar vrienden waren ver weg van de onoprechtheid waar je in het gewone leven niet aan ontsnapt. Presentatrice Jelle Van Riet zette in, ze zou de ideale spreekwoordelijke maïzena tussen de artiesten blijken. Tom Van Laere sloeg de juiste toon aan op gitaar en mondharmonica, Nina Wijers kietelde je met haar slimme gedachtenwendingen, Maartje Wortel had het over het diepe verlangen te tongen met het ‘voorwerp’ van deze feestelijkheid, Els Dottermans bracht het drama van de afhankelijkheid van de vrouw tot leven in Was Will das Weib - haar ogen spoten vuur - en Gregory Frateur bracht ons naar andere oorden, gewikkeld in de warme deken van zijn stem. Connie Palmen las tenslotte voor hoe eerste verliefdheid is (uit I.M., wat dacht je?) en je wist het weer allemaal... Kers op de taart bleek het lied ‘Avond’ (Boudewijn D.G.), in drie stemmen gezongen voor haar en voor ons. Daverend applaus, het refrein “De dingen gaan voorbij, maar ik geloof in jou en mij” nog uren nazinderend in je hoofd.
Ik zal niet licht de sluier van licht en liefde vergeten die die twee dagen over de hoofden van gasten en publiek zweefde. Deugddoend is een veel te mager begrip voor wat je niet kan bevatten maar straalt.